Salgın gerçekten beklediğimizden de uzun sürdü. Bir yıldır evlerdeyiz, hareketlerimiz kısıtlı, işten eve gidip pandeminin son bulduğuna dair gelecek haberleri bekliyoruz. Tabi bunu çalışanlar için dile getirdim çalışmayanlar, çok daha farklı bir psikolojiye bürünmüş durumda. Ha bir de yeni mutasyonlar var onlar elbette canımızı daha çok sıkmaya başladı. Ve bu yaşananların ne zaman sona ereceği ve eksi normale ne zaman döneceğimiz hakkında soru işaretleri kafaları karıştırmaya devam ediyor.
Maalesef Covid-19 pandemisinde neredeyse bir yılı geride bıraktık. Virüs korkusu, sevdiklerini kaybetme endişesi, sosyal hayattan uzaklaşmak derken insanların üzerinde biriken stres yükü giderek arttı. Aylardır mücadele ettiğimiz korona virüsünde aşının bulunması insanlara umut vadetse de birçok insan pandemi yüzünden psikolojik ve fiziksel sorunların kıyısında yaşıyor.
Sosyalleşmek için sosyal medyaya sığınıyoruz...
Neden mi?
Çünkü Yaklaşık bir yıldır devam eden pandemi koşullarının insanlar üzerinde ciddi bir psikoloji yükü oldu. Süreç uzadıkça psikolojik sorun yaşama riski de artıyor. Kişilerin yaşadıkları stresten kaçmak ve biraz da olsa sosyalleşebilmek için en yakın seçenek olan sosyal medyaya yöneliyor. Sosyal medyada geçirilen vakit kişileri biraz da olsa oyalayabiliyor. Ancak bunun geçici bir çözüm olduğu ve sosyal medyada geçirilen zaman arttıkça olumsuz sonuçlar doğurma riskinin de arttığı unutulmamalıdır.
Bir yandan İyi gelişmeler ve büyüyen sektörler...
Aşılar pandeminin süresini azaltacak umudu. Asıl müjde tedaviyle ilgili ilaçların bulunmasıyla olacak. Pandeminin ilk aylarında ekonomilerde sert frenler oldu. Bunun etkilerinin rakamlara yansıdığını görüyoruz. Bazı sektörlerde toparlanma hızlı oldu. Tabi her sektör için bu söylenemez. Perakende sektörü krizi fırsata çevirdi.
Bir yandan ise gerçekten çok zor durumda olanlar var..!
Mesela turizm, havacılık ve yeme içme, hizmet sektörü vb. sektörler. Çoğu zaten pandemi koşulları nedeniyle çalışamıyor. Örneğin restoranlara “Kapatın” denildi. Kapatmak zorundalar, açarlarsa büyük cezalar var!
Kapanan turizm işletmeleri bu yılların telafisi kaç yılda yapabilir onun derdinde.
Kısacası durumlar vahim…
Şöyle bir durum da var; Sonuçta pandemi bitecek (En azından öyle umut ediyoruz) ve bu saydığım sektörlerde hızlı düzelmeler de olacak. Bunun için desteğe ihtiyaçları var. Bu durumda yakta kalmaya inandırılıyor, inanmak isteniyor krizi fırsata çeviren sektörlerdeki gibi bir çıkış yapacaklarına inanmak istiyorlar. Çünkü herkes çok sıkıldı.
İnsanlar daha çok seyahat edecek, daha çok restoranlara gidecektir.
İnanılmak istendiği gibi ayakta kalabilirlerse tabi...
Sık sık duyduğum şu sözler; “şu pandemi bitse de eski hayatımıza geri dönsek. Kalabalıkları özledik. Uzun sohbetleri, masaları da... Sonra seyahat etmeyi. İstediğimiz saatte istediğimiz yerlere gitmeyi. Yürüyüşler yapmayı, yeni yerler keşfetmeyi de... Sevdiğimiz yerleri, şehirleri, mekanları ziyaret etmeyi de...”
Çok yara alanlar, bir şeyler fısıldadı!
“Herkesin bu pandemi sürecinde mağdur olan sektörlere katkı yapması, destek olması şart. 1 Mart itibariyle kapılarını açmak istiyorlar. Devlet denetleyerek, kurallar koyarak bu işletmelerin açılmasına izin vermelidir. İşletmeler de üzerlerine düşeni yapmalıdır. Bir daha kapanmamaları için her türlü tedbiri yerine getirmelidir.”
Pandemi fotoğrafında gülümseyen kareler yakalama umuduyla…