Koronavirüs salgını nedeniyle bugün yine sokağa çıkma yasağının olduğu sessiz ve sakin bir Aydın akşamından merhabalar.

Çin’de ortaya çıkan bu virüs hepimizin dengesini alt üst etti. Esnaf kepenk kapattı, çocuklar eve tıkıldı ve neredeyse hayat durdu.

Bu ölümcül virüse yakalanmamak için maske takmak yeterli olmuyor maalesef. Elimizden geldiğince temizliğe ve sosyal mesafeye dikkat etmek gerekiyor.

Şimdi sosyal mesafe demişken, evimizde kalalım demişken bir konuya değinmek istiyorum. Bu süreçte başta sağlık çalışanlarımız olmak üzere sahada çalışan, emek veren herkese canı gönülden teşekkür ediyorum.

ANCAK…!

Bir meslek grubu var ki sormayın gitsin… Yani bu meslekte çalışanlar nasıl sabrediyorlar anlamış değilim.

Kim mi bunlar… Tabi ki polislerimiz..!

“Yetiş polis abi…!” Başlığımızdan da anlamış olacaksınız. Gerçekten sahada birlikte görev yaptığımız ve birçok olaylarına şahit olduğumuz polis abilerimiz, kardeşlerimiz bu süreçte oldukça yıprandı. Salgına rağmen şehrin güvenliği, huzuru için 7/24 ayaktalar.

Eylem olur, polis gelir… Maç olur polis gelir… Olay olur polis gelir… Hatta düğün olur polis gelir… J Ne olursa olsun “Yetiş polis abi” denir.  Koronavirüs salgını süresince karşılaştığımız olayları size anlatmaya kalksam KİTAP yazarım..!

İlk sokağa çıkma yasağının uygulanacağı gün Aydın İl Emniyet Müdürlüğü ekiplerinin neredeyse tamamı sahadaydı. Sürekli vatandaşları sosyal mesafeye uymaları konusunda uyardılar. Bugünlerde yasak devam devam ediyor. Gece-gündüz sebepsizce yasağı ihlal eden vatandaşlarla uğraşıyorlar…

Sonra 155 aranıyor.. “Alo evladım evde ekmek, su ve gıda bitmiş yardımcı olur musunuz..?”  Hadi bakalım hemen bir anons ve ekipler harekete geçiyor. Vatandaşımızın ihtiyacını severek ve büyük bir nezaket örneği sergileyerek karşılıyorlar…

Sonra bir telefon daha… “Bugün oğlumun, kızımın doğum günü sizlerle kutlamak istiyor.” Bir şekilde temin edilen pasta ile dakikalar sonra o minik yavruların karşısında polis abileri. “İyi ki doğdun Ahmet, Ayşe…”

Bazen kendimiz görüyoruz. Yorgunluktan kan çanağına dönmüş gözlerini.. Hani hafiften de gözlerimiz dolmuyor değil o hallerini görünce.. Gerçekten yoruluyorlar…!

Onları bu halde görmemek için ne mi yapacağız…? Evimizde kalacağız, kurallara uyacağız.. En büyük teşekkürü onları boş yere yormayarak yapabiliriz.

ÇÜNKÜ…

Gece olduğunda herkes çekilir sokaklardan.. Yine onlar kalır sabahın ilk ışıklarına kadar, sessiz Aydın caddelerinde.

“Siz güvenle evinizde uyuyun diye…”

İyi ki varsın “Polis abi”…